Τί καλά, επιτέλους μια μέρα που θα μείνω σπίτι μου και δεν θα τρέχω σαν τη μουρλή. Αυτές οι 2 εβδομάδες ήταν απελπιστικές. Από τη μια δημόσια υπηρεσία στην άλλη, από τη μια τράπεζα στην παρακάτω, δικηγόροι με απανωτές (ευτυχώς) συμβουλές κι εγώ με τα νεύρα κρόσσια και τη διάθεση στα πατώματα.
Είναι φοβερό στην ίδια δημόσια υπηρεσία, αλλά σε άλλο υποκατάστημά της, να έχουν διαφορετικά στοιχεία. Ρε παιδιά η ίδια υπηρεσία είστε, πώς γίνεται να μην συμφωνούν τα στοιχεία;
Όταν πήγα και σε υπουργείο άλλο από τις υπηρεσίες που προανάφερα... Εεεεεε-εεεϊιιιιιιιιιιι! Εκεί έδωσαν ρέστα! Άλλα στοιχεία τελείως διαφορετικά από τις δύο προηγούμενες. Υποτίθεται ότι από αυτό το υπουργείο, ενημερώνεται η υπηρεσία που έτρεχα, αλλά τελικά μόνο υποτίθεται... Προφανώς εφαρμόζεται το σύστημα άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ' αυτιά μου...
Οι δε συμπεριφορές... Χμ... Στο υποκατάστημα που ανήκω, παραβλέπω το πρώτο καυστικό σχολιάκι που έκανε ο υπάλληλος, μιας και εξυπηρετήθηκα λεπτομερώς και με σαφήνεια, χωρίς ταλαιπωρίες κι εκνευρισμό.
Στο δεύτερο υποκατάστημα που ανήκε άλλος εμπλεκόμενος στην ίδια υπόθεση, με το που είπαμε τί θέλουμε στην υπάλληλο... ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! Η γκαρίλα της με τίναξε στο ταβάνι, με έπιασε στον ύπνο η μουντρούχα!
Πλήρης η άρνηση να δώσει τα στοιχεία στον ενδιαφερόμενο, παρ΄όλο που και ταυτότητα είχε μαζί του και αποδεικτικά στοιχεία και στην τελική για το δικό του φάκελο ενδιαφερόταν να μάθει, είχε κάθε δικαίωμα. Να τσιρίζει αυτή, να κάνω ασκήσεις ηρεμίας από μέσα μου εγώ... Ξέρετε τώρα... Οοοοοοοοοοοοομμμμμ, οοοοοοοοοοομμμ, οοοοοοοοοομμμμ. Και να λέω στον εαυτό μου, σκάσε Sel μην ανοίξεις το βρωμόστομά σου και τη στολίσεις, γιατί δεν πρόκειται να κάνετε δουλειά. Και δως του... οοοοοοοομμμμ, οοοοοοοοομμμμ, οοοοοοοοομμμμμ....
Στο 10λεπτο απάνω που το τσιριδο-πυροβόλο συνέχιζε ακάθεκτο παρά τις παρακλήσεις του άλλου ενδιαφερομενου, είχε γυρίσει ήδη το μάτι μου ανάποδα. Πάνε κι οι ασκήσεις, πάνε και τα οοοοοομμ πάει και η προκοπή τους. Με άκουσε όλη η περιοχή και τα περίχωρα αυτής.
Μέσα στην υστερία έριξα και κάτι σιχτίρια και κάτι άλλα -ελαφρά- μπινελίκια και αφού αναμετρήθηκαν τα βλέμματά μας με την υπάλληλο (σκληρό καρύδι η μαντάμ) σαν να παίζαμε σε μονομαχία γουέστερν, τελικά άνοιξε το γ.....ο φάκελο και επιτέλους μάθαμε αυτό που θέλαμε.
Πιθανολογώ ότι δεν θα με πιστέψετε, αλλά είμαι ευγενής άνθρωπος. Όμως αυτό εύκολα αλλάζει αν δεν εισπράξω τα ανάλογα. Διότι η ευγένεια με την παθητικότητα απέχουν παρασάγγας. Η καθημερινότητά μου γέμισε δικτατορίσκους, αλλά σ'αυτό είμαι μόνη οπότε μπορώ να κάνω όσες επαναστάσεις θέλω.
Αυτές τις μέρες θα μάθω αν είχε αίσια κατάληξη η υπόθεσή μου, κάτι που είναι πολύ πιθανό. Σταυρώστε δαχτυλάκια, γιατί έχω λιώσει στο τρέξιμο, στο άγχος και στα έξοδα!
Για να χαλαρώσω λίγο, νομίζω πως πρέπει να κάνω κάτι που μου αρέσει και με διασκεδάζει πολύ, όπως π.χ. τα blogo-παίχνιδα! Εδώ και καιρό με είχε καλέσει η αγαπημένη blogoφίλη ΕΚΦΡΑΣΟΥ να παίξω το συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά πού χρόνος και διάθεση. Έστω κι αργά όμως, θα παίξω!
Θέμα του παιχνιδιού τα φετίχ! Στην ουσία πρέπει να γράψω και να φωτογραφίσω 3 πράγματα που έχω κόλλημα.
Το παιχνίδι έχει 3 κανόνες:
1. Αναφέρουμε 3 αντικείμενα που μας αρέσουν
2. Τα φωτογραφίζουμε και τα δείχνουμε
3. Δίνουμε πάσα σε άλλους 3 bloggers
Ξεκινάω λοιπόν!
1. Ο υπολογιστής μου! Με το που έρχομαι σπίτι, τον ανοίγω με τη μια! Όπως βλέπετε είναι ένα μουσειακό κομμάτι που διανύει το ένατο έτος της ηλικίας του! Είναι στριμμένο μηχάνημα αλλά έχει φάει κατσαβίδι που έχει πάει γόνα! Άλλαξε αυτό, πρόσθεσε εκείνο, βγάλε το άλλο, σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή!
2. Ο ακατέργαστος σκαραβαίος που φοράω πάντα στο λαιμό μου. Μου τον είχε κάνει δώρο μια θεία μου, που μαντέψτε... έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια (είμαστε οι καλύτεροι πελάτες των γραφείων τελετών!)
Δεν τα πήγαινα και τόσο καλά μαζί της, αλλά αυτός ο σκαραβαίος είναι ο αγαπημένος μου. Τον έχω χάσει και τον έχω ξαναβρεί 2 φορές. Κάτι μου λέει ότι την τρίτη θα τον χάσω οριστικά. Έχω ακούσει ότι κάποια από τα κοσμήματα που χάνουμε -τα λεγόμενα συμβολικά- στην ουσία δεν χάνονται, αλλά φεύγουν... Φεύγουν από εμάς για να πάνε κάπου που τα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Με παρηγορεί αυτή η σκέψη. Μέχρι τότε όμως δεν τον αποχωρίζομαι!
3. Το ασημένιο δαχτυλιδάκι που αγόρασα με τον πρώτο μου μισθό (πριν κάτι αιώνες δηλαδή). Το λατρεύω και το φοράω πάντα στο δεξί μου χέρι. Το είχα αγοράσει κομματάκι μεγαλούτσικο και τότε το φόραγα στον αντίχειρα. Τώρα... σιγά μην μπαίνει εκεί! Στο μεσαίο δάχτυλο και πολύ μου είναι!
Με τη σειρά μου καλώ άλλες 3 bloggers για να παίξουν, αν το θέλουν φυσικά κι αν δεν έχουν παίξει ήδη!
1. Dark Chef
2. Δελφινάκι
3. Wish
Αυτά για σήμερα! Η επόμενη ανάρτηση θα αφορά τί άλλο; Μάσες και τί έχω φτιάξει όλες αυτές τις μέρες!
Update!
(Ώρα Ελλάδος 14.30)!!!!!!!
Μόλις έκανα το τηλεφώνημα όπου έμαθα και τα ευχάριστα νέα! Γλύτωσα από εξαπάτηση η οποία στα καλά του καθουμένου, θα μου φόρτωνε πάνω από 15.000 € στην πλάτη (κι όλα έγιναν υπό την ανοχή των δημοσίων υπηρεσιών παρακαλώ, κανείς δεν ελέγχει τίποτα σ' αυτές).Γιουχουουουουουου! Χαλάλι το τρέξιμο και τα εμφράγματα που κόντεψα να πάθω όταν το είχα μάθει! Αλλά έτσι είναι. Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα όπως λέγαμε στο δημοτικό! Τραβήξου τώρα "φίλε" μου. Εδώ πάει κι ένας βαρύτατος χαρακτηρισμός, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη για να ασχοληθώ. Οπότε... ξανα-ΓΙΟΥΧΟΥΟΥΟΥ!
Ποτέ να μην αφήνετε τους άλλους να σας πείθουν ότι δεν μπορείτε να κάνετε κάτι. Έτσι μου έλεγαν κι εμένα στην αρχή, ότι δεν παλεύεται η κατάσταση κι ότι θα τη φορτωθώ μ' αρέσει δεν μ' αρέσει. Ναι καλά... Και ποιος δεν θα την έψαχνε τέτοια σκεπετιά. Γι' αυτό πάντα... Take your best shot! Οι στίχοι αφιερωμένοι σε όλους εσάς που τελικά σταυρώσατε τα δαχτυλάκια σας! Σμουααααααατς!
Έλα πάμε και για λίγη μουσικούλα! Το έχω ξαναβάλει, αλλά τί να κάνω αφού μου αρέσει! (εκτονώνομαι κιόλας)!
Καλημέρααααααα!
